(YOZGATLI İŞ ADAMLARINA
YATIRIM ÇAĞRISI)
Ben Rıfat ÇAKIR, memleket şivemizi duyunca adeta oraya çivilenir, hayran hayran dinlerim. Ne güzel konuşurduk, ne sıcak gelirdi sözlerimiz birbirimize. Annelerimiz ne güzel “Gurbanım sana” derdi… “Bizim koyün uşaa” deyince hepsini kanatlarının altına alarak başlanırdı sanki söze…. Bir büyüğümüz “Gel lan eşşolüeşşek”… deyince aslanım benim der gibi hissederek derhal ve anında yanına giderdik.  “İt dölü” derdi emeler, bibiler çocuklara….   “Beribah lan kimin oğluysan”.. diye çağrıldığımızda gitmek istemesek bile büyüklerin nazarından duasından dışlanırız korkusuyla itaat ederdik.
Yozgat’tı bu anlattığım yer.. Yozgatlıydı bu vefa dolu insanlar. Artan nüfus, yetmeyen tarım, duyulan eğitim, sağlık, sosyal güvenlik, ekonomik gelir ve istihdam  ihtiyaçları ve temin etme zaruriyeti gibi nedenlerle Büyükşehirlere kahrolası göç başladı. Unuttuk sözlerimizi, duygularımızı, sıcak şivemizi, ahde vefayı..  Kimimiz zengin oldu, kimimiz eğitimli. Oğlu zengin olmuş fakir baba gibi Yozgat’ta yetiştirdiği bu kişilerden yardım, yatırım bekliyor.  İşte bende bizim uşahlara çağırıyorum. İş adamlarımıza, eğitimli şahıslarımıza, ünlülerimize Yozgatlı olarak Yozgatlı diliyle seslenip yardıma, yatırıma davet ediyorum. Bu arada da çok değerli hemşehrilerimizden “ÜRELUĞÜN KOYE GETTİM
GONŞULAR”  
Adlı şiirime gösterdikleri ilgi ve sevgiden etkilenerek İstiklal Marşımızın kabul günü olan 12 Mart’ta  “NÖOĞRÜYONUZ NERDESİNİZ UŞAHLAR” adlı şiirimi yazdım ve tüm Yozgatlıların beğenisine arz ediyorum…
Ayrıca, Yozgat Erdoğan Akdağ Anadolu Öğretmen Lisesi Sayın Müdürüne, değerli öğretmenleri ve sevgili öğrencilerine beni bu şiiri yazmaya özellikle teşvik ettikleri;  Yozgat kültürümüzü ve folklorik zenginliklerimizi sahiplenerek yön verdikleri için sonsuz şükran ve saygılarımı sunuyorum..